Eindelijk eens uitgeslapen en pas om kwart voor acht opgestaan. Samen hebben Annemiek en ik het huisje opgeruimd, het afval in de bak gegooid en de laatste vaat in de vaatwasser gezet. Voor de zoveelste keer door de gleann gheise pas gereden naar het noorden.
Eerst naar Crolly gereden, naar het hostel waar Annemiek ooit heeft gewerkt.
Helaas was daar niemand thuis; we hebben een briefje achtergelaten in het kattenluik. We hebben wat rondgekeken in de omgeving. Het is prettig als je met iemand bent die de omgeving kent. Er is daar een kleine waterval, maar omdat het al wekenlang niet had geregend was het maar een ieniemienie waterval.
De omgeving is prachtig. Donegal is toch wel heel bijzonder, dat komt vooral doordat er weinig begroeiing is. Het landschap doet een beetje troosteloos en rood aan. Ook hier weer veel branden; de weinige struiken en lage begroeiing zijn helemaal zwart geblakerd.
We hebben geluncht in Dunlewey en zijn daarna doorgereden naar de poisened glen.
De 'verbrande' kerk was prachtig, evenals de omgeving waar veel brem in bloei stond.
Doorgereden naar Bun beag en in wat rondgekeken in het haventje.
Hoewel de zon stralend schijnt en het 18 graden is, voelt het koud aan door de enorm harde en koude wind. Daardoor is het niet echt lekker om buiten te lopen. We besloten dan ook al snel om door te rijden naar Falcarragh, waar we zullen overnachten. De B&B hadden we snel gevonden, maar..... er was niemand thuis. We moesten écht nodig plassen en gelukkig vonden we de sleutel onder de deurmat. We zijn zo maar op het eerste de beste toilet gegaan, in de hoop dat het onze kamer was en dus 'ons' toilet.
We hadden intussen wel honger en dorst dus we besloten naar het dorpje te lopen.
De kroegen waren niet heel erg uitnodigend, er waren amper mensen binnen. Waarschijnlijk waren alle stoere mannen bezig met het blussen van de bosbranden. Bij de plaatselijke supermarkt hebben we iets te eten (stokbrood met salades en Philadelphia kaasspread) en te drinken (Guinness en cider) gekocht om op het strand op te eten.
Eerst weer even langs de B&B en ja hoor: bean an tí was intussen gearriveerd en bracht ons naar onze kamer. Natuurlijk NIET de kamer waar we het toilet hadden gebruikt...
Bean an tí legde ons uit hoe we op het strand moesten komen, a wee walk. Ja, ja, dat kennen we intussen. En inderdaad: een kilometertje of drie moesten we wel lopen!
Op een soort kade waar boten konden aanleggen hebben we ons eten opgegeten, het zandstrand was nóg een stuk verder lopen.
Door de koude, harde wind waren we koud tot op onze botten, dus niet al te laat teruggelopen naar onze B&B. De kamer is een beetje shabby; in een kast die met een houten schuifdeur dicht gaat zijn de douche en het toilet gecreëerd. Nou ja, het is in ieder geval redelijk schoon en de prijs is niet te hoog.
's Avonds hebben we in de huiskamer naar de tv zitten kijken: Ros na Rún en het journaal. Tot onze schrik zagen we dat er een regenfront aankomt. Voor het ontbijt hebben we pancakes besteld. In alle keren dat ik in Ierland in B&B's heb overnacht, heb ik nog nooit pancakes gehad voor ontbijt. Ben benieuwd, snel slapen dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten