Om kwart over zeven opgestaan. Gelukkig vannacht beter geslapen onder alleen de hoes van het dekbed.
Gezellig weer met zijn allen ontbeten en lekker zitten kletsen totdat Aline ineens zag dat het al bijna kwart voor tien was. Opschieten dus, anders komen we nog te laat op onze eerste schooldag!
De groep werd ingedeeld in drie klassen: beginners, wat meer ervaring en gevorderden. Eigenlijk had ik voor groep 3 moeten kiezen, maar... onzeker als ik ben... koos ik voor groep twee. Annemiek koos natuurlijk voor groep 3. In het begin zaten Aline en Edith bij mij in de groep maar na koffiepauze zijn ze teruggegaan naar groep 1.
Zelf vond ik het lesniveau in groep 2 te laag en ik heb zitten twijfelen om naar groep 3 te gaan. Het was wel erg veel herhaling. Volgens Bláthnaid, mijn juf, had ik makkelijk een groep hoger kunnen gaan, maar ze vond het fijn dat er twee mensen in haar groep waren die goed Iers spraken (zoals ze zelf zei), zodat die de vaart er een beetje in konden houden.
We hebben lunchpauze van 13.00-15.00 uur. In die tijd hebben we geluncht in 'ons' huisje. Daarna nog wat boodschappen gedaan in de supermarkt voor 's avonds. Twee uur zijn dan ZO om.
De middagles duurt vervolgens van 15.00-17.00 uur.
Het was prachtig weer, dus om 17.00 uur zijn we direct vanuit de school naar het strand gelopen (ca. 5 minuten lopen). Tot half zeven op het strand gelegen en daarna in het huisje diepvriespizza's afgebakken en lekker gegeten en gezellig zitten kletsen.
Om half negen 's avonds begon de muzieksessie in de school; erg leuk en gezellig.
Om tien uur naar de pub gegaan (Roarty's). Daar ontmoetten we de vrienden van Edith (Ray en Neil) waar we een tijdje mee hebben zitten kletsen (voor zover dat mogelijk was, de muziek was erg hard).
Na een paar drankjes teruggelopen naar het huisje. Edith en Annemiek gingen vroeg naar bed. Aline en ik hebben nog even zitten kletsen in de woonkamer en wij zijn om een uur of één naar bed gegaan.
Ik heb me voorgenomen om als het morgen weer zulk mooi weer is te gaan spijbelen van school. Het is zonde om met dit prachtige weer binnen te zitten. Zo vaak ben ik ook niet in Ierland, dus dan wil ik er ook optimaal van profiteren! Daarbij staan er nog veel dingen op mijn 'Ierse wensenlijst e' en op het strand liggen in Ierland is er daar eentje van!
Om half zeven opgestaan. Ik heb echt vreselijk geslapen omdat ik niet tegen die dikke Ierse polyester dekbedden kan. Ze zijn enorm dik en warm en ventileren voor geen meter. Toen ik om half twee nog niet sliep heb ik het dekbed uit de hoes gehaald en ben alleen onder de hoes gaan slapen. Dat bevalt een stuk beter! Met zijn allen ontbeten en om half 11 vertrokken om een leuke wandeling te maken.
Op het bord stond: 10 km; ca. 2 à 3 uur. Maar wij hebben er ruim vier uur over gedaan; dat kwam vooral doordat we vaak gewoon lekker in de zon gingen zitten om van het uitzicht te genieten.
Bovenop de berg was het uitzicht geweldig.
Bij de plaatselijke supermarkt hebben we inkopen gedaan voor het eten 's avonds en daarna zijn we naar het strand gegaan.
Het was prachtig weer en heel speciaal om in Ierland op het strand te liggen. Helaas was het water nog veel te koud.
Om zes uur 's avonds hebben we gegeten: pasta met een blik saus en paprika en champignons met een salade erbij.
Aan de achterkant van het huisje is een hekje waardoor we binnendoor kunnen lopen naar de school. Dan zijn we er echt binnen twee minuten! Inschrijven was die avond tussen 18.00 en 21.00 uur, maar toen we er aankwamen was de barbecue met de vertrekkende scholieren nog volop in gang. We mochten mee-eten maar dat hebben we niet gedaan, per slot van rekening hadden we net gegeten.
Om kwart voor tien zijn we teruggegaan naar het huisje, waar de andere dames om half elf naar bed gingen. Zelf ben ik nog even naar buiten gegaan om wat rond te lopen en naar de prachtige sterrenhemel te kijken. Om kwart voor twaalf ben ik zelf ook naar bed gegaan.
Als vanouds om half acht opgestaan. Omdat de scrambled eggs onze neusgaten zo'n beetje uitkwamen, hebben we om gekookte eieren gevraagd. Plus natuurlijk brood, muësli en yoghurt! We konden niet vertrekken zonder Caithleen naar het recept te hebben gevraagd van de Chocolate Cake: je breekt biscuitjes, lange vingers en/of crunchy repen (wat je ook maar in huis hebt) in stukken, je smelt 2 ons pure chocola au bain marie, gooit er wat witte chocola bij en wat boter dan alle gebroken koekjes erbij, goed roeren en uitspreiden in platte schaal. Twee uur laten opstijven in de koelkast, dan in vierkantjes snijden een verder laten opstijven. Je kunt er ook noten en zo doorheen mengen.
Snel de koffers ingepakt en om precies half tien richting Donegal vertrokken. Om één uur waren we in de stad Donegal, waar we de auto hebben geparkeerd en wat hebben rondgelopen. Binnen een half uur was ik honderd euro kwijt aan wat boekjes, prullaria en een wegenkaart.
Het was intussen 20 graden geworden en heerlijk zonnig.
Doorgereden naar Ardara, waar we even zijn uitgestapt en van het uitzicht over de Gleann Gheise hebben genoten. Daarna doorgereden naar Donegal Airport, waar we Annemiek en Aline hebben opgehaald.
Annemiek heeft een aantal jaren gewerkt in een hostel in Gweedore en zij wist er goed de weg. Eerst zijn we met zijn viertjes boodschappen gaan doen. De auto was ZO vol (ook al omdat er een koffer op de achterbank moest staan), dat we allemaal met een doos boodschappen op schoot zaten en boodschappen op de grond tussen onze voeten. Maar... het ging!
We hebben een klein stukje over het strand gelopen, voordat we zijn doorgereden naar Tabhairne Leo. De eigenaar schijnt de vader te zijn van Moya Brennan van Clannad.
Zelf ben ik niet zo op de hoogte van Ierse muziek (nou ja, ik ken The Script en U2), dus ik geloof het graag. We hebben er in ieder geval heerlijk gegeten (voor mij Irish stew met lamsvlees en (natuurlijk) aardappels).
Tijd om door te rijden naar Gleann Cholm Cille, waar we met zijn viertjes de komende dagen zullen verblijven voor een cursus Iers. De rit duurde net iets meer dan twee uur en de wegen zijn smal, bochtig en hobbelig. Toen Edith uiteindelijk de auto had geparkeerd sprongen er drie lijkbleke vrouwen uit die nog net niet gingen kotsen!
Nancy's cottage is een vreselijk leuk Iers huisje voorzien van alle luxe. Drie slaapkamers, badkamer, aparte zitkamer met tv en stereo-installatie, hele grote keuken annex eetkamer,vaatwasser, wasmachine, oven, magnetron, wasdroger. Echt SUPER!
We hebben het lot laten bepalen wie er alleen op een slaapkamer ging en wie de derde slaapkamer moesten delen. Dat werden Annemiek en ik.
's Avonds hebben we nog lang met zijn viertjes zitten kletsen met een wijntje en een hapje erbij.
Hoewel we gisteravond redelijk vroeg naar bed gingen, hebben we tot een uur of twaalf gezellig liggen kletsen. Toch om half acht opgestaan.
Mijn ontbijt in Nederland bestaat gewoonlijk uit een plak ontbijtkoek met een kop koffie om een uur of negen, als ik op kantoor kom. Ontbijten in Ierland is een heel ander verhaal. Mijn ontbijt bestond vandaag uit vruchtenyoghurt met muësli en grapefruitparten erdoorheen, roereieren met toast en rode en gele cheddarkaas op brood.
Om half tien zijn we op pad gegaan voor ons programma van die dag: een bezoek aan de organic gardens in Rossinver, de watervallen van Fowley en de pottenbakkerij in Belleek.
In de organic gardens hebben we een aantal uren rondgekeken. Er wordt daar veel groente en fruit biologisch geteeld voor de verkoop in biologische winkels in Ierland.
Toen ik al die groente zag groeien was ik blij met mijn besluit om thuis ook weer een groententuin te gaan aanleggen. Jaren geleden heb ik dat een paar jaar gedaan, maar eigenlijk ligt het stuk grond alweer jarenlang braak. Verse, nieuwe aarde had ik al besteld en als ik straks weer thuis ben ga ik het stuk grond aanplanten met allerlei soorten groenten.
Een bord aan het einde van het landgoed zei: Walk the woodlands en we hadden wel zin in een lange wandeling. Helaas voor ons waren de woodlands binnen een half uur rond te lopen...
Verder stond er een schattig soort heksenhuisje, dat Edith wil gaan nabouwen in haar eigen tuin. Makkelijk, als je een handige broer hebt!
Om één uur zijn we richting de watervallen gereden maar die konden we niet vinden. Toen ik het aan een Ierse man vroeg die net uit de supermarkt kwam, bood hij spontaan aan om voor ons uit te rijden. Wat zijn die Ieren toch aardig! Hij bracht ons naar de watervallen van Garrison, een plaatsje vlakbij. Leuk om gezien te hebben, maar die bedoelden we niet...
We besloten om zelf te gaan zoeken, maar ineens waren we vlakbij Belleek, waar we naar de pottenbakkerij zouden gaan. We dachten beiden dat het om ruw Iers aardewerk zou gaan, maar wat bleek: Belleek pottery is minutieus bewerkt glas en aardewerk à la oude Engelse stijl.
We waren er dan ook redelijk snel uitgekeken. Wel heerlijk geluncht daar: Edith een Brownie met room en ik een Bailey's Irish cheesecake. Echt mjammie! Nog heel even in het plaatsje zelf rondgekeken en toen teruggereden in de hoop dat we de watervallen nog zouden vinden.
Onderweg zagen we borden: Scenic Route en we besloten een stukje om te rijden en van het uitzicht te genieten. Maar we kwamen een beetje verkeerd uit en hebben zo'n 50 kilometer (!) omgereden. Uiteindelijk hebben we de auto langs de kant gesmeten en zijn we lekker een heel stuk gaan lopen langs Lough Melvin, een prachtig meer.
Daarna teruggereden naar Manorhamilton.
We hadden afgesproken om die avond niet uit eten te gaan maar gewoon iets te halen bij de supermarkt. We kochten noodles waar je alleen heet water op moet gooien plus een groentesalade en wat aardappelsalade. Van Caithleen kregen we nog tomaten, dus lekker gezond gegeten. En gedronken, want allebei een blik Guinness!
Voor bij de koffie bracht Caithleen nog chocoladecake die ze zelf had gemaakt, echt TE lekker.
Om een uur of negen ben ik alleen nog naar buiten gegaan, terug naar het bos waar we gisteravond ook hadden gelopen. Edith had geen zin en die bleef lekker op bed zitten. Het was heerlijk om helemaal alleen in dat bos te lopen, terwijl het langzaam donker werd. Gelukkig wist ik (sinds gisteravond) nu een klein beetje de weg!
We wilden vroeg gaan slapen omdat we morgenochtend vroeg weg willen. We hebben namelijk besloten om niet eerst naar Gleann Cholm Cille te rijden en onze koffers achter te laten, zoals we eerst van plan waren. Dat zou namelijk zo'n drie uur omrijden zijn over smalle weggetjes, echt gekkenwerk. We gaan nu rechtstreeks naar Donegal airport, waar we Annemiek en Aline gaan ophalen. Hopelijk passen we met zijn vieren EN alle bagage in de kleine auto, anders hebben we een probleem...
Maar voordat we gingen slapen zou Edith kaarten gaan leggen voor mij. Ik kan niet anders zeggen dan dat het een heel bijzondere avond werd. We gingen uiteindelijk pas om twaalf uur slapen.
Om half acht al opgestaan. We wilden vroeg ontbijten omdat we vandaag weer verder zullen trekken. Onze volgende B&B staat in Manorhamilton, county Leitrim. Maar eerst gaan we onderweg nog mooie dingen zien!
Opnieuw met de heren opgravers van Newgrange zitten ontbijten. Ze gingen al vroeg op pad. Leuke baan, lekker in de grond spitten en allemaal mooie, oude dingen opgraven.
Edith nam opnieuw een gebakken ei, zelf heb ik alleen muësli gegeten en bruin brood met kaas. Na het ontbijt hebben we de koffers naar beneden gezeuld, afgerekend en afscheid genomen van Irene. We gaan nu eerst naar Loughcrew (Iers: Sliabh na caillí, ofwel berg van de heks).
Ook dit is weer een oude grafheuvel. Bijzonder is dat je een paar kilometer verderop een sleutel kunt ophalen, waarna je zelf in de graftombe mag rondkijken. Voor de ingang van de grafheuvel staat de zogenaamde 'heksenstoel'. Als je daarin gaat zitten, mag je een wens doen.
Natuurlijk zijn Edith en ik er even gaan zitten! (En nee, mijn wens hou ik voor mezelf!).
Om de grafheuvel heen zijn ook drie steencirkels, erg indrukwekkend.
Edith heeft een 'heksenritueel uitgevoerd, het zogenaamde Bealtaine ritueel. Heel bijzonder om een keer gezien te hebben.
Om half één zijn we richting Manorhamilton gegaan, onze volgende stop voor twee nachten. Omdat we vlak langs de grens met Noord-Ierland reden kreeg ik om de haverklap een smsje: welkom in het Verenigd Koninkrijk of: welkom in de republiek Ierland. Een beetje irritant!
Het is 17 graden, half bewolkt maar wel droog. Manorhamilton zelf hadden we snel gevonden, maar de B&B was wel even zoeken. We besloten de auto te parkeren en te voet verder te gaan en de weg te vragen. Gelukkig vonden we een Ier op straat (Jerry) die meteen bereid was om voor ons uit te rijden. Gelukkig voor ons wist hij ook waar we onze auto hadden geparkeerd, want die konden we niet meer vinden. TE grappig! Jerry bracht ons naar Caithleen, onze volgende 'bean an tí'. We werden wederom hartelijk verwelkomd. Toen we haar vroegen waar we in het dorp iets konden eten, legde Caithleen ons uit dat er weinig te doen was in het dorp vandaag. Er waren namelijk twee dodenwakes die avond; één voor de postbode die recent was overleden (en die natuurlijk bekend was in het hele dorp) en één voor een vriendin van een vriendin, die op 33-jarige leeftijd was vermoord. Ze hoopte dat de dader levenslang zou krijgen. Maar, zo vertelde ze, hij moest in Engeland terechtstaan (waar de moord was gepleegd) en dat betekende dat, zelfs al zou hij levenslang krijgen, hij na 20 jaar weer vrij zou zijn. Dit in tegenstelling tot in Ierland, waar levenslang ook werkelijk levenslang kon zijn. Yeah, tell me about it!
We hebben wat rondgekeken in het dorpje, dat een beetje shabby indruk maakte. In de kerk hebben we een kaarsje gebrand, waarna we zijn gaan eten in de Milestone Bar.
Edith koos voor een veggieburger en zelf heb ik lasagne genomen, dat in Ierland altijd wordt geserveerd met een berg patat.
Na het eten hebben we nog een stuk gelopen in een nabijgelegen bos. Maar omdat het eigenlijk al TE donker was zijn we niet te ver gegaan. Stel je voor dat je daar midden in de nacht verdwaalt!
Toen we terugkwamen zagen we dat Caithleen terug was van de dodenwake en dat onze ontbijttafel voor morgenochtend al was gedekt. We hebben ons ontbijt besteld om kwart over acht.
Ik was al om zes uur wakker omdat we heel vroeg zijn gaan slapen gisteren. Om half acht zijn we opgestaan en na het douchen richting ontbijttafel gegaan. Het ontbijt bestond uit een gebakken ei. cheddarkaas, brie, cornflakes met (vruchten)yoghurt, een soort rösti met gebakken tomaten en champignons. Er waren nog twee andere gasten in de ontbijtkamer. Twee mannen die bezig waren met opgravingen bij Newgrange. De oudere man had Ierse voorouders maar woonde al zijn hele leven in Engeland, de jongere man vertelde dat hij uit Tsjechië kwam. Toen we vertelden dat we onderweg waren naar Gleann Cholm Cille voor een cursus Iers sprak de oudere man de wijze woorden: Well, ye'll be speakin more Irish than the Irish then... Bedankt, erg motiverend hoor!Eigenlijk stonden op het programma vandaag Newgrange en de Hill of Tara, maar Irene, de bean an tí (woman of the house), raadde ons aan om naar Monasterboice te gaan, een voormalig klooster. Na het ontbijt, rond een uur of 10, zijn we op pad gegaan richting Knowth en Newgrange. Het is zo'n 15 graden en er staat een keiharde wind. Gelukkig is het wel droog.
Eerst lekker rondgespit in het bezoekerscentrum en daarna met de bus naar Knowth. De grafheuvels Newgrange, Knowth en Dowth bevinden zich in de Brú na Bóinne in het County Meath, een archeologische vindplaats bij de rivier de Boyne. Je vindt hier veel neolithische bouwwerken. Na Knowth zijn we naar Newgrange (Iers: Dún Fhearghusa) gegaan. Dit is de bekendste prehistorische vindplaats van heel Ierland.
Het is één van de graftombes van het Brú na Bóinne-complex en werd in 1993 op de lijst van cultureel erfgoed van de UNESCO geplaatst. Volgens de resultaten van koolstofdateringen werd het bouwwerk zo'n 3200 v.Chr. gebouwd, wat het circa 600 jaar ouder maakt dan de piramides van Gizeh in Egypte en zo'n 900 jaar ouder dan Stonehenge in Engeland. Het monument is een ganggraf.
Newgrange is zodanig gebouwd dat tijdens de wintersolstice (winterwende, de kortste dag), het licht exact door een opening boven de ingang van het graf schijnt. De straal zonlicht beschijnt dan precies de achterkant van de gang. Dit werd nagebootst met kunstlicht, nadat eerst het licht in de donkere, smalle gang was uitgedaan. Indrukwekkend maar ook eng! De graftombe is gebouwd van stenen uit de Wicklow Mountains, vele tientallen kilometers verderop. Geschat wordt dat honderden mensen er vele tientallen jaren over moeten hebben gedaan om de tombe te bouwen. Maar nog steeds is niet duidelijk voor wie de tombe uiteindelijk is gebouwd. In de tombe zijn zo'n 35 lichamen aangetroffen maar nog steeds is niet duidelijk wie deze mensen zijn geweest. Opmerkelijk is het dat er in de wijde omgeving geen andere graven met menselijke resten zijn gevonden, terwijl er toch duizenden mensen moeten hebben gewerkt aan het bouwsel. Raadsels!! Daarna naar Old Mellifont Abbey (Iers: An Mhainistir Mhór, 'grote abdij').
Dit is de eerste Cisterciënzer abdij in Ierland, gelegen aan de rivier de Mattock tussen Collon en Drogheda in County Louth. De abdij floreerde tot de sluiting in 1539. Enige kilometers verderop ligt sinds 1938 de nieuwe Cisterciënzer abdij New Mellifont. We hebben wat rondgedwaald tussen de restanten van de abdij, terwijl we ons probeerden voor te stellen hoe het leven er toen aan toe ging.
Na Mellifont Abbey zijn we naar Monasterboice gegaan, een voormalig klooster uit de vijfde eeuw. Begin twaalfde eeuw verloor het klooster zijn functie, mede door de stichting van Mellifont Abbey. Op het kerkhof staan, naast een negende eeuwse ronde toren, drie grote Keltische kruisen uit de tiende eeuw. We hebben er lang rondgedwaald, de kruisen zijn prachtig en heel goed bewaard gebleven. We vonden Monasterboice erg indrukwekkend. Omdat we er toch vlakbij waren, besloten we om ook even een kijkje te gaan nemen bij New Mellifont Abbey. Helaas is dat een redelijk modern gebouw, waar weinig aan te zien valt.
De dag was intussen bijna om en we besloten iets te gaan eten in Navan. Maarrrr.... we namen de verkeerde afslag en kwamen in Duleek. Daar hebben we bij een Italiaan gegeten, allebei een pizza. Het valt me op dat er veel andere restaurants zijn gekomen in Ierland. In tegenstelling tot een aantal jaren geleden zie je nu veel Italiaanse en Chinese restaurants en take-aways. De kwaliteit van het eten in zijn algemeen is er ook op vooruitgegaan sinds ik een aantal jaren geleden voor het eerst in Ierland kwam.
Na het eten nog wat rondgekeken in het stadje. Op het plaatselijke kerkhof staat een mooie ruïne met daarnaast een als kerk vermomd restaurant. Heel grappig!
Twee weken Ierland. Eerst vijf dagen alleen met Edith, daarna een lang weekend Iers leren met nog twee anderen en dan nog vijf dagen alleen met Annemiek, mijn Ierse juf. We hadden voor de middagvlucht gekozen, doorgaans neem ik altijd de vroegste vlucht. Een middagvlucht heeft natuurlijk als voordeel dat je niet voor dag en dauw hoeft op te staan. Voor mij niet onbelangrijk, want ik ben niet zo'n ochtendmens. Eerst met de auto naar Den Haag. Er moet van alles aan mijn auto gebeuren dus die blijft lekker twee weken achter bij de garage. Daarna met de bus naar Den Haag Centraal gereden. Het Centraal Station in Den Haag wordt verbouwd; de verbouwing duurt naar mijn gevoel al zo'n kleine honderd jaar. Het is er een enorm onoverzichtelijke bouwput. De lift deed het niet, dus moest ik mijn zware koffer een steile ijzeren (bouw)trap afzeulen. De trein vertrok op tijd (ja, het kan!) en om even na tien uur was ik al op Schiphol. Als er geen vertraging is, dan is reizen met de trein redelijk snel en comfortabel. Edith verscheen al na een kwartiertje, haar trein had ook geen vertraging gehad. Het zelf inchecken bij de zelfbedieningspalen is ideaal: je typt je reserveringscode in en je boardingpassen worden direct geprint. Van onze koffers waren we ook snel af, dus de pret kon beginnen. Lekker tax-free shoppen en een kopje koffie drinken. Edith had lekkere verse gevulde koeken meegebracht, heerlijk! Onze vlucht vertrok vanaf Schiphol om 13.05 uur. Om ca. 13.30 uur (lokale tijd) zijn we geland op Dublin. Het vliegveld van Dublin heeft een enorme metamorfose ondergaan. Het is prachtig verbouwd en enorm groot geworden. Het was dan ook wel even zoeken naar de balie waar we onze auto konden ophalen. De auto was fors duurder dan we hadden verwacht. Naast het basispakket kost elke extra chauffeur zo'n 100 euro extra, het kostte 200 euro om alle eventuele schade af te kopen en er kwam nog meer geld bij omdat we ook naar Noord-Ierland zouden gaan. Alles bij elkaar kostte de auto zo'n 550 euro voor twee weken! We kregen een splinternieuwe Peugeot 207 mee met nog maar 1500 kilometer op de teller.
Links rijden is geen probleem, daar ben je snel aan gewend. Vreemder is het dat de snelweg door iedereen wordt gebruikt om van A naar B te komen. Snelwegen zijn gewoonlijk maar twee banen (één voor elke rijrichting), zonder vangrail ertussen. Je mag er 120 rijden, maar er rijden ook trekkers en fietsers. Er lopen mensen hun hond uit te laten en soms lopen er ook schapen op de weg. De snelwegen in Ierland zijn best gevaarlijk, ook al omdat ze 's nachts bijna allemaal onverlicht zijn (met uitzondering van de omgeving van de grotere steden). Om een uur of vier 's middags bereikten we onze eerste B&B, Roughgrange Farm in Donore. Edith was er al een keer eerder geweest en wist goed de weg. We hebben twee aangrenzende kamers maar omdat we van gezellig kletsen houden, besloten we om samen een kamer te delen. De extra kamer blijft ongebruikt. Een minpuntje: onze kamers zijn boven, we moeten dus onze koffers een trap op zeulen. Een pluspuntje: vanuit het raam van onze slaapkamer kunnen we Newgrange zien liggen. Gaaf! We zullen hier twee nachten blijven.
Om even de benen te strekken na die paar uren reizen zijn we eerst een stukje gaan lopen. Langs de rivier loopt een mooi pad. In de rivier was een dood schaap met z'n kop klem komen te zitten tussen de rotsen. Zielig!
Om een uur of zes hadden we toch echt wel honger en zijn we naar de dichtstbijzijnde pub gereden (Daly's). Mijn eerste pint Guinness op Ierse bodem dit jaar! Zelf heb ik een Ceasar Salad genomen met kip en Edith nam een Waldorfsalade met blauwe kaas. Het eten was prima. Het bier trouwens ook. De frietjes bij de salades waren (zoals het goede Ierse frietjes betaamd) bijzonder vet. Maar wel lekker. Op de terugweg naar de B&B zijn we nog een beetje in de omgeving gaan toeren.
Om een uur of acht waren we terug in de B&B. Daar hebben we thee gemaakt die we in de tuin hebben opgedronken.
Het was een graad of 17 en lekker weer om nog even buiten te zitten. We waren allebei moe van het reizen de hele dag en om half elf hebben we het licht uitgedaan.
Ierland is mijn passie. De naam van mijn blog betekent: Ierse heks. Cailleach = heks, Éireannach = Iers. Op mijn site beschrijf ik mijn belevenissen in Ierland. Zin om een keer samen te gaan? Laat een bericht achter!
