Ook dit keer hadden we onze vakantie weer laten verzorgen door http://www.travelireland.nl/; zij regelen alles altijd perfect. Je zegt maar wat je wilt en zij zorgen ervoor. Lekker makkelijk hoor!
Hoewel de vakantie kort was (1 week) hebben we ontzettend veel gezien. Daaruit blijkt het voordeel van het huren van een auto. Zeker iets om voortaan weer te doen, mede omdat het openbaar vervoer in Ierland niet is zoals in Nederland.Líon merkte tijdens één van de eerste dagen van ons verblijf in Ierland op dat het net is of je vijftig jaar terug gaat in de tijd. En zo lijkt het ook. De supermarkten zijn kleiner (zowel in de dorpjes als in de steden) en de mensen hebben veel meer tijd voor elkaar.
Ook de infrastructuur loopt wat achter, de wegen zijn smal en zijn 's nachts bijna allemaal onverlicht. Daardoor zie je in Ierland nog échte sterrenhemels met duizenden sterren (als het niet regent natuurlijk).
Een week na onze thuiskomst heeft Líon de eigenaresse van Log an Aifreann gemaild en gevraagd naar de afloop van de missie op de Croagh Patrick. Gelukkig zijn ze allemaal heelhuids boven gekomen en ook weer heelhuids beneden.Líon: heel erg bedankt voor alle Guinness in de pubs, maar echt: ik vind het geen probleem om je te helpen met je huiswerk! En natuurlijk bedankt voor de gezelligheid, het was super!
De eigenaresse van de B&B vertelde dat haar zoon het komende weekend de Croagh Patrick zou beklimmen met een aantal vrienden. Een van de vrienden had een dwarslaesie als gevolg van een ongeluk en was verlamd vanaf zijn nek. Zijn vrienden hadden een soort ijzeren 'kist' gemaakt, waarin zij hem naar boven zouden dragen. Uiteraard maakte onze gastvrouw zich erg veel zorgen over het welslagen van de missie. Dagelijks ging ze naar de kerk om o.a. te bidden voor een goede afloop.
Op de luc
Eerst zijn we teruggereden naar het parkeerterrein van de Croagh Patrick. Op de gedetailleerde kaart die ik had gekocht hadden we gezien dat er vlakbij het parkeerterrein drie standing stones moesten staan. Hoewel ik al een aantal keren in Ierland ben geweest was het me nog niet gelukt om een standing stone te vinden. De Ieren zelf interesseert het niet veel, dus ook met hulp van 'locals' was het vinden van deze eeuwenoude stenen niet gemakkelijk.
Door een plantenziekte mislukte de aardappeloogst vele jaren ac
Ik besloot het toch nog eens te proberen: er liep een man rond bij het kerkhof van het klooster en ik vroeg hem of hij de locatie wist van de standing stones. Hij bestudeerde eerst aandachtig de kaart die we hadden en zei toen, met een weids gebaar naar de basaltblokken die overal lagen aan de rand van het meer "But ther' stones lyin all around here, lov...". Oké, bedankt, we zoeken wel verder :)~
Voor velen zijn het maar gewone stenen, voor mij was dit heel bijzonder.
Het zandstrand (Ierland heeft er niet zoveel) was bezaaid met grotere en kleinere kiezelstenen, niet echt lekker om je handdoekje op uit te spreiden. We hebben een uurtje langs de zee gelopen en mooie schelpen verzameld.
We volgden de man naar zijn huis. Het viel me meteen op dat er een bakje buiten stond met kattenbrokjes er in. Mensen die van katten houden, kunnen nooit slechte mensen zijn!
Op aanwijzing van Sean en zijn vrouw hadden we de stones row snel gevonden. Ook deze stenen stonden op privéterrein en dit hek was moeilijker om overheen te klimmen.
Westport is een grappig plaatsje. Bij de Tourist Information hebben we wat kaarten van het gebied gekocht. Ook heb ik daar een canvas schoudertas van het merk Guinness gekocht. We zijn begonnen aan de stadswandeling, maar al snel waren we verkeerd gelopen. Het regende nog steeds en het was niet zulk lekker wandelweer. Toch wel veel gezien.
Tegen de avond teruggereden naar Murrisk, waar we opnieuw in The Tavern ons laatste avondmaal in Ierland hebben gegeten en (uiteraard) een biertje hebben gedronken. Morgen moeten we alweer terug, snik....
De Croagh Patrick vonden we zonder al te veel moeite. Het parkeerterrein was helemaal vol: de Ieren gebruikten het lange vakantieweekend om zelf ook even die berg op te hollen. Gelukkig konden we de auto nog kwijt op de openbare weg.
Volgens de legende heeft Saint Patrick (de beschermheilige van Ierland) ooit 40 dagen vastend en biddend op de berg doorgebracht. Ook wordt er gezegd dat hij de slangen uit Ierland heeft verdreven door ze vanaf de berg de zee in te jagen. Daarom zijn er in Ierland geen slangen (meer). 
Het viel tegen. Het pad was niet alleen best wel steil, het was ook heel rotsachtig. Doordat het regende waren de stenen ook nog eens glad en ik ben een keer behoorlijk onderuit gegaan. Om een lang verhaal kort te maken: we zijn tot ongeveer tweederde omhoog geklommen en hebben toen besloten om het advies op het bord op te volgen en niet verder te gaan. 
Het was koud, nat en er stond een keiharde wind. We hebben afgesproken om het ooit een keer opnieuw te gaan proberen, want het uitzicht was geweldig. Maar dan moet het wel beter weer zijn! 
Grappig om te zien was dat sommigen de klim naar boven daadwerkelijk op hun blote voeten maakten, zoals ook Saint Patrick dit ooit zou hebben gedaan.
We werden ontvangen door de man des huizes. Direct nadat hij de voordeur had geopend en wij onszelf hadden voorgesteld vroeg hij wat we morgenochtend voor ontbijt wilden. Daarna bracht hij ons naar onze kamer (met ligbad en tv!). In de kamer stonden een 1- en een 2-persoonsbed en ik mocht van Líon in het 2-persoonsbed. Het is echt jaren geleden dat ik in een 2-persoonsbed heb geslapen; jeetje mina: wat een ruimte!
Het regende nog steeds behoorlijk, dus zijn we lekker in de pub blijven hangen. De 'fout' die we hebben gemaakt is dat we ook nog een toetje hebben genomen en dat maakte dat we allebei wel heel erg vol zaten.
