Donderdag, 5 mei 2011

Om half acht opgestaan. We hebben allebei voor het eerst een (sort of) Irish breakfast genomen: twee sausages, twee plakken uitgebakken bacon, een gebakken ei, potato bread en geroosterd soda bread. Het was vooral veel en vooral vet. Van de helft hebben we een lunchpakket gemaakt voor onderweg.

Om 10 uur zijn we vertrokken met als tussenbestemming: Carrick-a-rede. Dat is een touwbrug die het vasteland verbindt met het eilandje Carrick Island.

Al vanaf zo'n drie eeuwen geleden hebben zalmvissers bruggen aangelegd op deze plek. De huidige brug is in 2000 gebouwd.

We hadden zin in een lange wandeling, dus de auto geparkeerd bij het kerkje aan de haven.

Daarna richting Carrick-a-rede brug gelopen.  Om over de brug te lopen (een piepklein stukje) moet je 5,60 pond betalen. Dat vonden we allebei niet de moeite waard, dus hebben we de brug links laten liggen. Teruggelopen naar de plek waar we onze auto hadden laten staan en richting het zuiden gereden.

Voor de lunch zijn we gestopt op een kleine picknickplaats bij Moneygran Wood, een strook bos langs de River Bann.

Daar hebben we de resten van het ontbijt opgegeten en een stukje gewandeld in het bos. Daarna doorgereden richting het zuiden. Ons tussendoel was het kruis in Ardboe, aan de westkust van Lough Neagh (het grootste meer van de Britse eilanden).

Het kruis hadden we snel gevonden. Maar toen we de auto uitstapten werden we belaagd door honderdduizenden vliegen. Het was net een horrorfilm. Toch wilde ik even kijken op de kleine begraafplaats vlakbij het kruis. Ardboe is in de jaren '70 en '80 van de vorige eeuw het toneel geweest van heftige onlusten tijdens The Troubles. Veel IRA-activisten liggen begraven op het kerkhofje. Annemiek was al naar de auto gevlucht om te ontkomen aan de vliegen. Zelf heb ik snel wat foto's gemaakt van graven van prominente IRA-activisten, voordat ik ook de veiligheid van de auto weer indook. Op de foto zijn duidelijk de vele vliegen te zien.

Soms reed je met de auto door zwarte wolken vliegen, scary! En de rest van de dag hebben we vliegen doodgemept in de auto.

Het volgende doel was Mountjoy Castle, een paar kilometer verder naar het zuiden. Maar hoe we ook zochten (drie keer heen-en-weer gereden), we konden het niet vinden. Verder dan maar naar onze B&B in Portadown. Dit keer een bijzonder moderne B&B, mooie ruime kamer met ligbad (met whirlpool!).

Op de kamer lag reclame van diverse restaurants en we kozen voor een Indiaas restaurant, in het centrum van Portadown. Portadown is niet de allervrolijkste stad van Noord-Ierland. De binnenstad ziet er een beetje shabby uit. In eerste instantie hadden we onze auto geparkeerd op een heel groot maar bijna verlaten parkeerterrein. We waren al onderweg naar het restaurant toen we toch nog zijn teruggegaan om de auto te verplaatsen. We waren bang dat we de auto bij terugkeer zouden aantreffen op houten blokken...

Heerlijk gegeten bij het Indiase restaurant en om een uurtje of negen waren we terug in de B&B. Annemiek ging in bad en zelf ben ik een stuk gaan lopen. Daarna natuurlijk zelf ook even in het bubbelbad gelegen!

woensdag, 4 mei 2011

Om tien over zeven ging het alarm af van een mobiele telefoon (pieppiep-pieppiep-pieppiep). Annemiek keek mij beschuldigend aan, maar mijn telefoon was het dit keer niet. We gingen ervan uit dat het dan moest komen uit de kamer naast ons. Pas na het ontbijt bleek het de andere telefoon van Annemiek te zijn geweest, die meldde dat haar beltegoed op was...

Om half negen zaten we klaar voor het ontbijt. We kregen pancakes waar bean an tí zelf erg trots op. Wij vonden ze niet heel bijzonder en we verdachten ze ervan dat ze rechtstreeks uit de supermarkt kwamen!

Direct na het ontbijt vertrokken richting Derry. Eerst nog gestopt in het dorpje om allebei een deurmat te kopen. Nu zitten we met twee kokosmatten op de achterbank, hoe gaan we die in godsnaam mee naar huis krijgen.

Helaas geen tijd om rond te gaan kijken in Derry, dat moet maar wachten op een andere keer. Hè, moet ik NOG een keer naar Ierland... :-))

Onderweg gestopt bij Droichead na nDeor (brug van de tranen).

In de 19^de eeuw werd de brug gebruikt door de lokale inwoners die gingen emigreren naar Amerika, Engeland of Australië. Zij staken de brug over op hun weg naar de haven Derry. De emigrant werd vaak vergezeld door familieleden en vrienden. Bij de brug werd afscheid genomen en de emigrant stak alleen de brug over. Voor velen was dit de laatste keer dat zij hun familie en vrienden zagen, want de meesten kwamen nooit meer terug.

Na de Droichead na nDeor zijn we een ringfort gaan bezoeken. Maar de wind was zó hard en zó koud dat we er niet al te lang hebben rondgelopen.

Niet ver van Limavady hebben we geluncht op een picknickplaats.

Grappig detail is dat de zojuist benoemde burgemeester van Limavady een man is die eerder 18 jaar in de gevangenis heeft gezeten vanwege o.a. bomaanslagen voor de IRA. Dat een man met een dergelijk verleden burgemeester wordt zou in Nederland ondenkbaar zijn!

Vanaf de picknickplaats hadden we een prachtig uitzicht maar ja, dat is niet moeilijk natuurlijk in Ierland!

Langs de kust verder gereden. Gestopt in Portstewart om geld te pinnen maar.......... de pinautomaat was buiten werking. Tsja, je verwacht het niet hè! Gelukkig hadden we snel een andere automaat gevonden, omdat we Engels geld nodig hadden om te betalen in Noord-Ierland. Verder gereden naar Dun Luce Castle bij Bushmills.  

Daarna: The Giant's Causeway. Staat al heel lang op mijn verlanglijstje maar is er gewoon nog nooit van gekomen.

Ik vond het in ieder geval prachtig en indrukwekkend. Dat al die pilaartjes zo uit de grond zijn gekomen is toch heel bijzonder?

Helaas hadden we te weinig tijd om verder te lopen, dus ook daar wil ik nog een keer naar terug. Het staat wat mij betreft in ieder geval zeer terecht op de Werelderfgoedlijst van Unesco!

Op zoek naar onze volgende B&B; dat was nog best een eindje rijden.

Na de sjofelste B&B ever hadden we nu de leukste B&B ever! Bean an tí verwelkomde ons hartelijk, ze wist zelfs onze namen! Alles ziet er prachtig uit en is zeer smaakvol ingericht.

Vanuit de woonkamer hebben we uitzicht op zee. Op haar aanraden zijn we gaan eten in Fullerton's Arms in Ballintoy. We hebben er heerlijk gegeten, allebei een grote biefstuk met een Griekse salade. En allebei een verrukkelijk toetje!

Na het eten zijn we nog wat gaan rondkijken in het haventje van Ballintoy. We hebben genoten van de zonsondergang en een voor de kust spelende zeehond.

In de B&B hebben we in de zitkamer nog een kopje thee gedronken voordat we naar bed zijn gegaan.

Dinsdag, 3 mei 2011

Eindelijk eens uitgeslapen en pas om kwart voor acht opgestaan. Samen hebben Annemiek en ik het huisje opgeruimd, het afval in de bak gegooid en de laatste vaat in de vaatwasser gezet. Voor de zoveelste keer door de gleann gheise pas gereden naar het noorden.

Eerst naar Crolly gereden, naar het hostel waar Annemiek ooit heeft gewerkt.
Helaas was daar niemand thuis; we hebben een briefje achtergelaten in het kattenluik. We hebben wat rondgekeken in de omgeving. Het is prettig als je met iemand bent die de omgeving kent. Er is daar een kleine waterval, maar omdat het al wekenlang niet had geregend was het maar een ieniemienie waterval.

De omgeving is prachtig. Donegal is toch wel heel bijzonder, dat komt vooral doordat er weinig begroeiing is. Het landschap doet een beetje troosteloos en rood aan. Ook hier weer veel branden; de weinige struiken en lage begroeiing zijn helemaal zwart geblakerd.
We hebben geluncht in Dunlewey en zijn daarna doorgereden naar de poisened glen.

De 'verbrande' kerk was prachtig, evenals de omgeving waar veel brem in bloei stond.
Doorgereden naar Bun beag en in wat rondgekeken in het haventje.

Hoewel de zon stralend schijnt en het 18 graden is, voelt het koud aan door de enorm harde en koude wind. Daardoor is het niet echt lekker om buiten te lopen. We besloten dan ook al snel om door te rijden naar Falcarragh, waar we zullen overnachten. De B&B hadden we snel gevonden, maar..... er was niemand thuis. We moesten écht nodig plassen en gelukkig vonden we de sleutel onder de deurmat. We zijn zo maar op het eerste de beste toilet gegaan, in de hoop dat het onze kamer was en dus 'ons' toilet.
We hadden intussen wel honger en dorst dus we besloten naar het dorpje te lopen.

De kroegen waren niet heel erg uitnodigend, er waren amper mensen binnen. Waarschijnlijk waren alle stoere mannen bezig met het blussen van de bosbranden. Bij de plaatselijke supermarkt hebben we iets te eten (stokbrood met salades en Philadelphia kaasspread) en te drinken (Guinness en cider) gekocht om op het strand op te eten.
Eerst weer even langs de B&B en ja hoor: bean an tí was intussen gearriveerd en bracht ons naar onze kamer. Natuurlijk NIET de kamer waar we het toilet hadden gebruikt...
Bean an tí legde ons uit hoe we op het strand moesten komen, a wee walk. Ja, ja, dat kennen we intussen. En inderdaad: een kilometertje of drie moesten we wel lopen!

Op een soort kade waar boten konden aanleggen hebben we ons eten opgegeten, het zandstrand was nóg een stuk verder lopen.

Door de koude, harde wind waren we koud tot op onze botten, dus niet al te laat teruggelopen naar onze B&B. De kamer is een beetje shabby; in een kast die met een houten schuifdeur dicht gaat zijn de douche en het toilet gecreëerd. Nou ja, het is in ieder geval redelijk schoon en de prijs is niet te hoog. 

's Avonds hebben we in de huiskamer naar de tv zitten kijken: Ros na Rún en het journaal. Tot onze schrik zagen we dat er een regenfront aankomt. Voor het ontbijt hebben we pancakes besteld. In alle keren dat ik in Ierland in B&B's heb overnacht, heb ik nog nooit pancakes gehad voor ontbijt. Ben benieuwd, snel slapen dus!

Maandag, 2 mei 2011

Gisteravond om kwart voor één naar bed gegaan. Omdat ik bang was dat ik me zou verslapen heb ik de wekker gezet op zeven uur. Bij nader inzien was dat misschien wel een beetje vroeg. Annemiek had zoiets van: What the fuck, het is pas zeven uur...
Na het ontbijt naar school voor onze laatste les. Eerst in de boekenwinkel nog een paar leuke stickers gekocht voor op mijn auto.

Als ik terugkijk op de lessen was het best wel heel erg gezellig. Vooral tijdens de laatste les werd er erg veel Iers met elkaar gesproken. Dat was toch wel bijzonder: Iers spreken met anderen dan mijn Nederlandse klasgenoten.

We hebben geluncht in An Chistin en daarna zijn Aline en Edith hun koffers gaan inpakken. Vanmiddag brengen we hen naar een B&B vlakbij de luchthaven van Donegal, omdat ze morgenochtend heel vroeg vliegen.

Om half drie weggegaan en door de gleann gheise pas naar Donegal Airport gereden. Om half vijf aangekomen bij de luchthaven. Over een ritje van zo'n 75 kilometer doe je dus twee uur! Onderweg veel bosbranden gezien. Overal was brandweer en politie, sommige wegen waren afgezet. Boeren hielpen met het blussen van de branden met hun tankwagens. Ook waren er veel blushelicopters in de lucht.

Nadat we de koffers van Edith en Aline alvast hadden achtergelaten in hun B&B zijn we gaan eten bij Caisleáin Óir.

Tijdens het eten heb ik telefonisch de auto overgezet op mijn naam, met Annemiek als tweede driver. Dat ging niet zo gemakkelijk als dat het lijkt, ondanks de afspraken die we een week eerder hadden gemaakt op het vliegveld. Maar na oeverloos heen-en-weer bellen is het uiteindelijk allemaal gelukt.
Ons laatste gezamenlijke avondmaal was supergezellig met heerlijk eten. Annemiek en ik hadden curry van kip, Edith tagliatelli en Aline vis. Natuurlijk hebben we een heerlijk toetje genomen!

Daarna afscheid genomen van Aline en Edith en teruggereden naar Glenn Cholm Cille. In de gleann gheise pas is er een behoorlijk stijl stukje en toen Edith daar een paar dagen eerder reed sloeg de auto af. Dus ik dacht: gaat mij niet gebeuren. In zijn drie die berg op en flink gassen. Maar ja, zo werkt dat kennelijk niet en.... de auto sloeg af. Weer wat geleerd: op heel steile stukken moet je in zijn één of in zijn twee naar boven rijden. We waren laat weer terug in Glenn Cholm Cille, dat leverde mooie plaatjes op van de zonsondergang.

Eigenlijk zou het natuurlijk veel handiger zijn geweest wanneer Annemiek en ik ook al een B&B hadden gereserveerd in de buurt van Donegal Airport, omdat we daar morgenochtend weer naartoe moeten...

Zondag, 1 mei 2011

Het was wederom prachtig weer. Ik had besloten om wel het ochtendprogramma op school te gaan volgen, en dan 's middags naar het strand te gaan. Tijdens de les vroeg Bláthnaid hoe het komt dat ik zo goed Iers spreek en dat ik zo'n mooi en natuurlijk Noord-Iers accent heb  :-) 

Na de ochtendles heb ik tegen Bláthnaid gezegd dat ik me niet lekker voelde en dat ik 's middags niet zou komen. Ik voelde me best wel schuldig, maar ja... In ons huisje hebben snel een lunchpakketje in elkaar geflanst en zijn we naar het strand gegaan om daar de lunch op te eten. Tegen drieën zijn Annemiek, Edith en Aline teruggegaan naar school en ben ik heeeeeerlijk op het strand blijven liggen.

Het strand is een kleine baai, helemaal omgeven door rotsen. Ondanks het feit dat het prachtig weer was, lag ik in mijn eentje op het strand. Dit is iets wat ik echt al heel lang wilde doen, voor mij dus: a dream came true.

Om half zes zijn we gaan eten bij An Chistin, Edith en ik vlees, Aline pasta (die is daaraan verslaafd) en Annemiek lasagne (met de gebruikelijke berg patat).

Na het eten ging Annemiek lekker in de zon een boek lezen en Edith, Aline en ik zijn een stuk gaan lopen naar het hostel waar Aline jaren geleden eens heeft gelogeerd. We hebben daar even staan kletsen met wat mannen die ons uitnodigden voor een avondje in de pub. Een van hen kwam uit Frankrijk, de ander was een Ier uit Belfast. De vriend van deze laatste zou vanavond optreden in de pub.

In de school was er die avond een Ierse verhalenvertelavond. We zijn ernaartoe gegaan maar we vonden het alledrie saai. Dus... maar even naar Roarty's, kijken naar het optreden van de man uit Belfast. In Roarty's was het heel erg druk en lawaaiig. Annemiek was niet meegegaan en Edith ging ook vroeg naar huis. Samen met Aline ben ik nog even naar Biddy's gegaan, want dat wilden we toch ook gezien hebben.

Even na middernacht zijn we teruggelopen naar ons huisje.

De nachtelijke sterrenhemel hier is indrukwekkend. Het lijkt wel alsof je in een koepel van miljoenen sterren staat.