woensdag 29 juli 2009: van oost naar west

De klok op onze Hyvespagina's tikte tergend langzaam de dagen, uren en minuten weg, maar eindelijk was het dan zo ver!

We vertrokken om kwart over tien 's morgens vanaf Schiphol en om ongeveer half elf (dankzij het uur tijdverschil) landden we op Dublin Airport. Op de luchthaven van Dublin (Baile Átha Cliath) konden we onze huurauto ophalen, een leuke kleine Opel Corsa.

Líon bood spontaan aan om het eerste gedeelte te rijden. Zij had al eerder links gereden in Engeland, maar in een Nederlandse auto. Mede dankzij Líons navigatiesysteem konden we vrij snel de weg richting het westen vinden. Van Dublin tot ongeveer het midden van het land is er tegenwoordig een behoorlijk moderne (tol)weg waar je 120 mag rijden. Dat schoot dus al lekker op. Links rijden valt best mee, soms is het lastig om de afstand naar de linkerberm te schatten. We hadden afgesproken om een tussenstop te maken in Athlone (Baile Áth Luain), omdat dat ongeveer op het geografisch middelpunt ligt van Ierland, dus ongeveer op de helft tussen Dublin en onze eindbestemming voor die dag: Doolin (Dúlainn).
De rivier de Shannon (Abha na Sionainne) loopt dwars door Athlone en het leek ons leuk om te gaan lunchen bij Lough Ree (Loch Ríbh), een van de grootste meren van de Shannonrivier. Na enig zoeken vonden we het meer waar we lekker even hebben kunnen uitrusten, genietend van het prachtige uitzicht over het meer.
Het tweede gedeelte, van Athlone naar Doolin (opnieuw zo'n 125 kilometer), heb ik zelf gereden. Dit laatste stuk ging weer over de 'oude' weg, waardoor we er een stuk langer over deden dan over het eerste gedeelte. Onderweg hebben we een keer een tussenstop gemaakt op een berg om wat mooie foto's te schieten van fraaie vergezichten. Ierland is zooooo mooi!
Na tien foto's te hebben gemaakt gaf mijn camera aan dat de batterijen leeg waren. Dat was onmogelijk, aangezien ik de batterijen er de avond ervoor had ingedaan. Even was ik bang dat de geschiedenis zich zou herhalen. Toen ik verleden jaar op Schiphol stond had ik het vermoeden dat mijn camera kapot was. Maar ik was toen met iemand die erg nerveus wordt onder tijdsdruk en daardoor gunde ik mezelf niet de tijd om mijn camera te laten controleren. Te meer toen nieuwe batterijen de oplossing leken. Maar aan het einde van de vakantie bleek dat de camera inderdaad kapot was en dat geen van de foto's was gelukt. Maar nu had ik een nieuwe camera gekocht. Gelukkig bleek het probleem te zitten in de batterijen, die niet geschikt bleken voor een digitale camera. Nooit geweten dat je daar verschil in hebt... Nieuwe batterijen losten het probleem gelukkig onmiddellijk op!
Het navigatiesysteem kende niet het plaatsje Doolin, maar wel Lisdoonvarna (Lios Dúin Bhearna) dat een paar kilometer van Doolin af ligt. Lisdoonvarna zelf heeft maar zo'n 825 inwoners, maar elke jaar in september wordt er een enorm vrijgezellenfeest georganiseerd waar jaarlijks ca. 40.000 alleenstaanden van over de hele wereld op af komen in de hoop een leuke partner te vinden. Na Lisdoonvarna hadden we Doolin vrij snel gevonden.
Doolin staat bekend om zijn traditionele Ierse muziek en de prachtige omgeving: vlakbij de Cliffs of Moher en the Burren.
Ook Craggy Island, onze eerste B&B, was snel gevonden. Deze ligt een aardig eindje buiten Doolin, in the middle of nowhere. Juist toen ik de auto parkeerde begon het enorm te stortregenen. We hebben een minuut of vijf in de auto zitten wachten tot het ergste voorbij was. Vanuit onze kamer hebben we uitzicht op zee! Onze gastheer en -vrouw zijn Adrian en Bev O'Connor. Terwijl wij onze koffers naar boven zeulden maakte Bev thee voor ons. Onder het genot van een kopje (erg sterke) Ierse thee vertelde ze ons over de plaatselijke bezienswaardigheden. Adrian liep rond met grote stapels schone handdoeken en later zagen we hem bezig om de tafels te dekken voor het ontbijt de volgende ochtend. Beiden deden hun uiterste best om het ons naar de zin te maken.

Na de thee zijn we teruggereden naar Lisdoonvarna en hebben we eerst wat boodschappen gedaan bij de plaatselijke Spar. Het was intussen weer prachtig weer geworden!

Toen we terugkwamen met onze boodschappen viel het me ineens op dat de auto waarin we reden een behoorlijke schade had aan de voorkant. Líon en ik waren ervan overtuigd dat wij dat niet hadden gedaan, maar ik baalde als een stekker. We hadden 200 euro eigen risico, en ik vond het heel erg zonde van het geld. Per slot van rekening konden we niet bewijzen dat wij het niet hadden gedaan, aangezien de man van het verhuurbedrijf niet met ons om de auto heen was gelopen. Balen!!

Daarna zijn we teruggereden naar Doolin om iets te gaan eten en..... (eindelijk) een pint Guinness te gaan drinken. Na een hele dag in de auto was ik daar wel aan toe. We kozen hiervoor McDermott's Pub (Mac Diarmada) uit.

We rammelden van de honger na een hele dag in de auto en we kozen beiden voor kip met kerriesaus en rijst. Het eten was erg lekker, maar Líon kon de Guinness niet heel erg waarderen. Ik heb me maar opgeofferd en haar glas ook leeggedronken. Tsja, iemand moet het doen, het is per slot van rekening ook zonde om het weg te gooien... We hebben lang zitten kletsen over de belangrijke dingen in het leven, zoals mannen en seks :)~ Tegen tienen zijn we teruggereden naar onze B&B omdat we allebei erg moe waren. Per slot van rekening waren we die ochtend al om half vijf opgestaan.