Op de navigatiekaarten stond aangegeven dat de sluis bij Cloondara onbemand is en dat je vooraf de sluiswachter van Tarmonbarry moest bellen. Dit bleek echter niet het geval, de sluis was gewoon bemand. We moesten eerst door het Cloondara Canal, dat erg smal is. 
De sluiswachter verontschuldigde zich voor het feit dat het leeglopen van de sluis erg lang duurde. Dat kwam doordat de sluisdeuren behoorlijk lek waren. Er liep dus bijna net zoveel water weer de sluis in als dat er werd uitgepompt. Dit is overigens de eerste sluis waar we doorheen moeten die handbediend is. Een jonge knul liep zich het apelazerus te duwen tegen houten palen. 
Uiteindelijk konden we dan tóch doorvaren. We hadden ervoor gekozen om vandaag niet Lough Ree (Iers: Loch Rí, dat "Meer van de koning" betekent) over te steken, omdat dat een heel stuk varen is zonder kans om ergens aan te leggen. We zouden derhalve overnachten in Lanesborough (Iers: Béal Átha Liag dat "Monding van het fort van de stenen" betekent), de laatste kans om te overnachten voordat je Lough Ree oversteekt.
Na een uurtje in de zon te hebben gezeten (met mijn voeten in het water) besloten we de stad in te gaan. Volgens de kaart zijn hier kerken te zien en een kasteel! De kerk hadden we al snel gevonden, maar waar was het kasteel? 
De eerste twee 'locals' die we ernaar vroegen keken ons aan alsof we ze een onzedelijk voorstel hadden gedaan. De derde wist meer. Ergens achter een bepaalde pub zouden de restanten staan van een kasteel. We hadden het al snel gevonden. 
Het bleek om niet meer te gaan dan twee muren, waar je niet eens bij kon komen. Teleurgesteld zijn we dan ook maar neergestreken bij de pub om ons verdriet te gaan verdrinken.
We besloten nog wat boodschappen te doen. Je kunt per slot van rekening nooit weten of je in het volgende plaatsje een winkel vindt. Op de terugweg naar de boot scheet er een grote kraai precies op mijn zonnebril. We besloten direct een loterijticket te kopen, dit MOEST wel geluk brengen natuurlijk! Hopelijk gaan we de jackpot winnen, dan ga ik nooit meer terug naar Nederland! Ik zou direct een huis laten bouwen aan de oevers van Loch Coirib, in het westen van Ierland, in de buurt van Connemara. Ik ben daar in voorgaande jaren een aantal keren geweest en het is daar zooooo mooi…
's Avonds heb ik Chinees gehaald bij een Chinese Take-away die we die middag in het dorpje hadden gespot. Het eten werd in de winkel bereid en dat was leuk om te zien. De hele maaltijd met allemaal verse ingrediënten werd werkelijk binnen vijf (!) minuten bereid. Het eten was heel erg lekker en we hebben dan ook heerlijk zitten smullen in de zon op het achterterras van de boot.
Omdat ik het altijd al heerlijk heb gevonden om 's avonds buiten te zijn, ben ik nog een stuk gaan lopen in het dorp. Jacky ging niet mee, ze heeft nog te veel last van haar knie. Eerst een stuk langs de rivier gelopen maar dat was geen succes, gezien de half miljoen muggen die vrolijk met me mee vlogen en me intussen aan alle kanten lek staken. In Ierland heb je naast de gewone muggen ook midges. Dat zijn bijzonder kleine muggen die vooral te vinden zijn in Ierland, Noord-Engeland en Schotland. Ze zijn kleiner dan onze fruitvliegjes en ze kunnen behoorlijk steken. Ze dalen in een wolk van een paar honderd over je neer en kruipen in je haren en in je kleren. Als je er gevoelig voor bent kun je er behoorlijk rode plekken aan overhouden. Dus maar snel de bewoonde wereld weer opgezocht en nog een keer de hoofdstraat op en neer gelopen. Ik vond het jammer te zien dat de Chinese Take-away het moest doen zonder klanten. Het was intussen negen uur 's avonds (etenstijd in Ierland) en er was geen enkele klant in de winkel. En dat terwijl het eten heel lekker was.
Het was intussen al donker geworden en ik besloot ons bootje maar weer op te zoeken.
Terug op de boot hebben we nog een potje triomino gespeeld met een lekker blokje brandnetelkaas erbij. Die had ik meegekregen van mijn buurvrouw, lekker hoor. Om half één gaan slapen.
De sluiswachter verontschuldigde zich voor het feit dat het leeglopen van de sluis erg lang duurde. Dat kwam doordat de sluisdeuren behoorlijk lek waren. Er liep dus bijna net zoveel water weer de sluis in als dat er werd uitgepompt. Dit is overigens de eerste sluis waar we doorheen moeten die handbediend is. Een jonge knul liep zich het apelazerus te duwen tegen houten palen. Uiteindelijk konden we dan tóch doorvaren. We hadden ervoor gekozen om vandaag niet Lough Ree (Iers: Loch Rí, dat "Meer van de koning" betekent) over te steken, omdat dat een heel stuk varen is zonder kans om ergens aan te leggen. We zouden derhalve overnachten in Lanesborough (Iers: Béal Átha Liag dat "Monding van het fort van de stenen" betekent), de laatste kans om te overnachten voordat je Lough Ree oversteekt.De navigatiekaarten zijn erg gedetailleerd. 
Nauwkeurig is aangegeven onder welke boog je moet doorvaren als je bij een brug komt. Ook alle markers die de standaard vaarroute markeren zijn duidelijk aangegeven. En natuurlijk de jachthavens, waar je wel of niet mag aanleggen.
We wisten om twee uur 's middags aan te meren langs een kade vlak voor de Lanesborough Bridge. Lanesborough is niet groot, zo'n 1500 inwoners. Het aanmeren ging heel goed. Op het achterterras van de boot zitten lunchen: brood met tomaten en kaas uit de grill (ja, ook een goede grill aan boord, het was een goed geoutilleerd bootje!).Nauwkeurig is aangegeven onder welke boog je moet doorvaren als je bij een brug komt. Ook alle markers die de standaard vaarroute markeren zijn duidelijk aangegeven. En natuurlijk de jachthavens, waar je wel of niet mag aanleggen.Na een uurtje in de zon te hebben gezeten (met mijn voeten in het water) besloten we de stad in te gaan. Volgens de kaart zijn hier kerken te zien en een kasteel! De kerk hadden we al snel gevonden, maar waar was het kasteel? De eerste twee 'locals' die we ernaar vroegen keken ons aan alsof we ze een onzedelijk voorstel hadden gedaan. De derde wist meer. Ergens achter een bepaalde pub zouden de restanten staan van een kasteel. We hadden het al snel gevonden. Het bleek om niet meer te gaan dan twee muren, waar je niet eens bij kon komen. Teleurgesteld zijn we dan ook maar neergestreken bij de pub om ons verdriet te gaan verdrinken.We besloten nog wat boodschappen te doen. Je kunt per slot van rekening nooit weten of je in het volgende plaatsje een winkel vindt. Op de terugweg naar de boot scheet er een grote kraai precies op mijn zonnebril. We besloten direct een loterijticket te kopen, dit MOEST wel geluk brengen natuurlijk! Hopelijk gaan we de jackpot winnen, dan ga ik nooit meer terug naar Nederland! Ik zou direct een huis laten bouwen aan de oevers van Loch Coirib, in het westen van Ierland, in de buurt van Connemara. Ik ben daar in voorgaande jaren een aantal keren geweest en het is daar zooooo mooi…'s Avonds heb ik Chinees gehaald bij een Chinese Take-away die we die middag in het dorpje hadden gespot. Het eten werd in de winkel bereid en dat was leuk om te zien. De hele maaltijd met allemaal verse ingrediënten werd werkelijk binnen vijf (!) minuten bereid. Het eten was heel erg lekker en we hebben dan ook heerlijk zitten smullen in de zon op het achterterras van de boot.
Omdat ik het altijd al heerlijk heb gevonden om 's avonds buiten te zijn, ben ik nog een stuk gaan lopen in het dorp. Jacky ging niet mee, ze heeft nog te veel last van haar knie. Eerst een stuk langs de rivier gelopen maar dat was geen succes, gezien de half miljoen muggen die vrolijk met me mee vlogen en me intussen aan alle kanten lek staken. In Ierland heb je naast de gewone muggen ook midges. Dat zijn bijzonder kleine muggen die vooral te vinden zijn in Ierland, Noord-Engeland en Schotland. Ze zijn kleiner dan onze fruitvliegjes en ze kunnen behoorlijk steken. Ze dalen in een wolk van een paar honderd over je neer en kruipen in je haren en in je kleren. Als je er gevoelig voor bent kun je er behoorlijk rode plekken aan overhouden. Dus maar snel de bewoonde wereld weer opgezocht en nog een keer de hoofdstraat op en neer gelopen. Ik vond het jammer te zien dat de Chinese Take-away het moest doen zonder klanten. Het was intussen negen uur 's avonds (etenstijd in Ierland) en er was geen enkele klant in de winkel. En dat terwijl het eten heel lekker was.
Het was intussen al donker geworden en ik besloot ons bootje maar weer op te zoeken.Terug op de boot hebben we nog een potje triomino gespeeld met een lekker blokje brandnetelkaas erbij. Die had ik meegekregen van mijn buurvrouw, lekker hoor. Om half één gaan slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten