Aantal pageviews

Woensdag, 1 september: Lanesborough-Athlone (31 km)

Het was de bedoeling om vandaag Lough Ree over te steken en aan te leggen in Hodson Bay, helemaal onderin Lough Ree. Op Lough Ree heb je alle ruimte. We vertrokken om kwart voor tien en het eerste stuk heb ik gevaren.
Dat ik sinds mijn ooglaserbehandeling nog steeds bijzonder slecht zie werd gisteren op het water pijnlijk duidelijk. Ik zat aan het roer en Jacky hield de navigatiekaart en de markers in de gaten. Op een gegeven moment zag ik duidelijk een aantal zwarte tonnen drijven. Ik vroeg Jacky tussen welke tonnen ik door moest, maar zij zei: 'nee joh, dat is een brug'. Met de beste wil van de wereld kon ik in de verte nog geen brug ontdekken, eerst maar even tussen die tonnen door. Dus ik wees haar opnieuw op de tonnen en zei: 'nee, ik bedoel DIE tonnen.' Wat bleek: het waren de onderkanten van de pijlers van de brug, waar we dus al vlakbij waren. De bovenkant van de brug was licht en viel daarom (voor mijn ogen) weg tegen de lichte lucht. Jacky viste mij achter het roer vandaan en nam kordaat het roer over…
Het eerste stuk ging best snel en we hadden het meer er al voor tweederde opzitten, toen er ineens iets keihard tegen de onderkant van de boot knalde. We schrokken ons werkelijk lam. Hadden we nu iets geraakt dat in het water dreef of raakte de boot de bodem?! We weten het nog steeds niet. Later heb ik de kaart er nog eens op nagekeken, maar het kan bijna niets anders zijn geweest dan iets dat in het water dreef. De route die wij voeren was door diep water. Gelukkig is de boot blijven drijven!
We wilden aanmeren in Hodson Bay om te zien of we schade hadden, maar dat bleek niet mogelijk. De jachthaven was piepklein en alle plaatsen waren al bezet; boten lagen zelfs al dubbel tegen elkaar aan. Omdat er geen enkele dreiging was van kapseizen besloten we daarom maar door te varen naar Athlone. Om ongeveer kwart voor twee kwamen we aan in Athlone (Iers: Baile Átha Luain, dat 'Stad van Luan's fort' betekent) aan. Aan de westelijke oever van de rivier heb je Seán's Bar, die in het Guinness Book of Records wordt genoemd als de oudste pub in Europa! Jammer dat ik dat later pas las op het internet, anders was ik er zeker een kijkje gaan nemen!
Toen we in Athlone aankwamen hebben we bijna de verkeerde brugboog genomen. Op de navigatiekaart staat duidelijk aangegeven dat je de meest linkerboog moet nemen (zie onderstaande foto). We vonden het wel vreemd dat daar allemaal boeien dreven, maar ja, het stond zo op de kaart. We waren werkelijk vlakbij de boog toen Jacky er ineens achterkwam dat de foto's van zuid naar noord waren genomen, en wij van noord naar zuid voeren. Wij moesten dus de meest rechterboog hebben! Op waarschuwingsborden zagen we dat er in die verkeerde boog onder andere elektrische kabels lagen onder water. Bijna zat heel Athlone dus zonder stroom, door ons toedoen. Gelukkig liep het allemaal nog goed af!
Alle vrije aanmeerplaatsen waren bezet, waardoor we moesten aanmeren in een private jachthaven. Overnachten kostte hier 12 euro! Jammer, maar het was niet anders. De jachthaven grensde aan een heel groot hotel, waar tot laat in de avond live muziek was. Daar konden we dus lekker van meegenieten. Hoewel ik nog van plan was om 's avonds de stad in te gaan heb ik dat uiteindelijk niet gedaan. Het is snel donker (om negen uur 's avonds is het écht al donker) en we hebben nog lang zitten kletsen.
Athlone is een relatief grote stad (ca. 15.000 inwoners) en het geografische middelpunt van Ierland. Het viel me op dat er een standbeeld was opgericht voor IRA-strijders die door Engelse soldaten waren gedood. En dat terwijl er heden ten dage IRA-activisten tot lange gevangenisstraffen worden veroordeeld. Erg tegenstrijdig.
Natuurlijk wilden we een bezoek brengen aan Athlone Castle, maar dat bleek helaas gesloten voor een ingrijpende renovatie. In 2011 gaat het kasteel weer open voor bezoekers.
Athlone heeft veel leuke winkeltjes en we hebben uitgebreid rondgekeken. Er is daar zelfs een winkeltje naar MIJ vernoemd!
Daarna een biertje gedronken in de Prince of Wales Bar, een grappige pub in de stijl van een Engelse Club. Het was wel een klein beetje vergane glorie, want als je goed keek zag je overal de vulling uit de dikke lederen fauteuils puilen…
Terug naar de boot. 's Avonds hebben we een blik kippensoep opgewarmd met een boterham erbij. Lekker nog lang buiten gezeten in de zon. En het was tot laat 's avonds lekker om buiten te zitten.

Geen opmerkingen: